Władysław Klamerus w Galerii Hasiora (zdjęcia)
ZAKOPANE. W Galerii Władysława Hasiora otwarta została wystawa zatytułowana "Władysław Klamerus. Rzeźba". Bohater ekspozycji to jeden z najbardziej interesujących artystów polskich lat osiemdziesiątych i początku dziewięćdziesiątych.
Jego twórczość jest niezwykle różnorodna. W dawnej pracowni w Warszawie (obecnie siedziba Fundacji jego imienia) można zobaczyć jak szerokie było spektrum zainteresowań artysty. Od rzeźb z brązu, do których wykonywał woskowe modele, prac w kamieniu, po sizalowe tkaniny, skórzane asamblaże, prace z użyciem traw, rysunki i projekty scenograficzne.
Wystawa w Galerii Władysława Hasiora prezentuje bardzo wąski fragment dorobku Władysława Klamerusa. Kamienne rzeźby – wielokrotne portrety powstały w czasie dwu plenerów we Francji w 1990 roku. Jeden z nich odbywał się pod Paryżem (z żółtawego, miękkiego "kamienia paryskiego"), drugi we francuskich Alpach (otoczaki znalezione w korycie wyschniętego latem strumienia Sûre w departamencie Drôme). Swoistym prefiksem dla tego zbioru jest kamienna stopa (z 1987 roku) – interpretacja obrazu „Powrót syna marnotrawnego” Rembrandta – która dała niejako początek poszukiwaniom opracowywania kamiennego materiału.
Wybór kamiennych prac do prezentacji w Galerii Władysława Hasiora nie jest przypadkowy. Zakopane, Tatry, wreszcie najbliższe otoczenie filii Muzeum Tatrzańskiego – ogród, zdeterminowały pokaz.
Ekspozycja czynna będzie do 9 sierpnia br.
Władysław Klamerus urodzony w 1956 roku w Zakopanem, po ukończeniu szkoły podstawowej, współtworząc artystyczną rodzinną tradycję, w roku 1970 rozpoczął naukę w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara. Następnie, podobnie jak wielu innych wychowanków tej szkoły, studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (1976-1983). Swoje indywidualne ekspozycje organizował w Instytucie Francuskim, Paryżu, Sztokholmie i Hamburgu.
Intensywnie twórczy okres objął rozpoczęcie prac nad upamiętnieniem Żydów wywożonych do obozów zagłady - Pomnikiem Umschlagplatz przy ul. Stawki w Warszawie oraz uzyskanie w 1986 roku certyfikatu na wykonywanie zawodu artysty w kraju nad Sekwaną. Dzięki wstawiennictwu Józefa Czapskiego w 1987 roku Władysław Klamerus otrzymał stypendium Fondation pour l'Entraide Intellectuelle Européenne pour les Artistes de l'Europe de l'Est. Brał udział w plenerach i wystawach na południu Francji, podróżował w celach artystycznych także do Niemiec i Szwecji. Po studiach tworzył w Warszawie, ale to Zakopane, tatrzańska przyroda wywarły na niego największy wpływ. Poza rzeźbą i tkaniną unikatową, jego wielką pasją była wspinaczka wysokogórska. Był jedną z pierwszych niepełnosprawnych osób, które podjęły górskie wyzwanie. Od 1976 był członkiem Klubu Wysokogórskiego. Zmarł w 1992 r.
opr.s/ zdj. Piotr Korczak