Historia pewnej stacji benzynowej…

Wokół był śnieg, śnieg i jeszcze raz śnieg. Nawet najstarsi górale chyba nie pamiętali, by Zakopane było tak zakopane jak w „fisowym” roku 1962. Opady śniegu były tak wielkie, że trzeba było odkopywać Wielką Krokiew, a przejście przez Krupówki, jak się okazało, wcale nie było łatwe.*
Dopisała nie tylko pogoda, także władza stanęła na wysokości zadania, aby pokazać kraj z jak najlepszej strony. Zakopane przed zawodami jakby się trochę odświeżyło, przybyło mu parę nowych budynków, wszędzie flagi, emblematy państw uczestniczących w mistrzostwach i ogromne reklamy. Oto lista nowych budynków: nowy dworzec autobusowy, nowa restauracja-kawiarnia - dansing "Wierchy”, nowy pawilon, sklep z najnowszą modą „Telimena”, hotel „Zakopane” obok Ronda, bar samoobsługowy „pod Smrekami”, drugi podobny koło dworca PKS i nowa poczta (przybudówka do starej poczty)**. Mimo, że najwięcej inwestycji zostało oddanych do użytku w Zakopanem to jedna, także w stylu „fisowskim” przypadła Nowemu Targowi. Problemem dla gości jadących na FIS’62 byłby brak stacji benzynowych przy popularnej „Zakopiance”. Postanowiono więc, że za Nowym Targiem powstanie nowoczesny kompleks dla zmotoryzowanych składający się ze stacji benzynowej, warsztatu samochodowego oraz kawiarni. Cóż to był za obiekt! Jedna z najnowocześniejszych stacji benzynowych w Polsce z nowoczesnymi dystrybutorami paliwa, zbiornikami podziemnymi, kawiarnią z prawdziwego zdarzenia oraz warsztatem i myjnią. Wspomniana myjnia posiadała wentylatory umożliwiające szybkie osuszenie samochodu po jego umyciu. Architektura – połączenie nowoczesności z góralskim stylem – jak na tamte czasy robiła wielkie wrażenie. Właścicielem tego nowoczesnego, jak na owe czasy, budynku było Państwowe Przedsiębiorstwo Obrotu Produktami Naftowymi „CPN” Oddział Kraków. Była to firma, która miała monopol na handel paliwami w dawnej Polsce i do dziś niektórzy starsi ludzie nie mówią, że jadą na stację benzynową, tylko na „CPN”. Jednym z pierwszych kierowników warsztatu był wielki miłośnik motoryzacji Andrzej Kostrzewa. Był to człowiek wielkiej klasy, a zarazem bardzo elegancki. Prawdziwy pasjonat, który swoim stylem bycia oraz perfekcjonizmem zarażał innych. Pochodził on z Krakowa i zanim został kierownikiem warsztatu na popularnym CPN-ie to wpierw prowadził inny warsztat na ul. Szaflarskiej. Niemal od samego początku z warsztatem tym związany był Adam Worwa. Przyszedł on do pracy, gdy kierownikiem był wspomniany wyżej Andrzej Kostrzewa, który był dla niego wzorem oraz mentorem. Jak bliskie relacje miał młody Adam Worwa ze swoim mistrzem niech poświadczy fakt, że Pan Kostrzewa był starostą na weselu Adama i Czesławy, które miało miejsce 18 października 1970 roku. Ich wspólna praca trwała do połowy lat 70, gdy Pan Andrzej przeniósł się do warsztatu na os. Bereki, pozostawiając warsztat przy CPN-ie swojemu uczniowi Adamowi. Jednak nie od razu Adam Worwa został kierownikiem warsztatu. Po drodze było jeszcze paru „majstrów”, lecz żaden z nich nie był człowiekiem formatu Andrzeja Kostrzewy.