Zespół z Ratułowa na Święcie Dzieci Gór

• Pokłon Orawie (zdjęcia)

Relacja Kamila Cyganika:

"- Pobawmy się w „Gąski, gąski du domu”.
- Ja będę mamą, ja będę mamą, ja będę mamą.
- Cicho! Ja będę mamą, bo jestem najstarsza – najwyższa dziewczyna zadecydowała nie tylko o swojej roli, ale wyznaczyła również dwóch wilków, gdy wśród chłopaków też każdy chciał być basiorem.
„Jedna kreska, dwie kreski nie słuchacie Maryśki…” odpowiadają chłopaki na twardą uwagę dziewczyny, że przez jednego z nich po zabawie płacze dziecko. Dziewczyny odpowiadają złośliwością, że chłopcy, owszem, znaleźli dwa worki grzybów, ale samych muchomorów.
Na polanę wchodzi dwóch starszych chłopaków, siadają na pnioku (teraz wiadomo, po co on, choć to nie ostatnie jego zadanie) i grają na fujarkach. Najpierw dziewczętom, potem chłopakom. Hop cup!
Z dziadkowego sałasa idzie muzyka, a prowadzi ją wysoki chłopak z torbą w której ma… no właśnie…
- Jakie pyszne oscypki! – wołają obdarowani, a obdarowani zostali wszyscy.
To nie oscypki, tylko redołki. A oscypek chłopak w torbie owszem ma i teraz daje lekcję poglądową:
- Łoscypki robi się ze słodkiego sera łowcego… - mówi i pokazuje na kawałku gliny cały proces produkcyjny, jak się wyciska serwatkę, jak się wbija drucik, żeby i ze środka serwatka wypłynęła. Potem wkłada się do formy, ale tu formy nie ma, to nie pokaże. Potem końcówki (tutok syski). - Wyjmujemy końcówki, moczymy w solonej wodzie i wędzimy w sałasie.
Czworo skrzypiec i małe basy. Łąka otwiera się na taniec. Trawa, która w naszej wyobraźni ugina się cierpliwie i pokornie pod małymi stopami przytupujących chłopców, wirujących dziewczyn. Echo między halami, które w wyobraźni, niesie przyśpiewki i muzykę. I taka scena, kiedy najmłodszy chłopak przyśpiewką przekonuje kapelę, żeby mu do tańca zagrali, najstarszy porywa spośród dziewcząt największą drobinkę, okręca raz i oddaje śpiewającemu. A on ją po wspólnym tańcu pięknie odprowadza do grupy dziewcząt.
Znów pniak się przydał. Stanął na nim jeden z chłopców wołając, co zrobi, a wszyscy odpowiadają „Jo tys”, aż do momentu, kiedy ta odpowiedź absolutnie nie pasuje. A że się jeden jednak z „Jo tys” wyrwał, to na pnioku musi teraz solo zatańczyć. W końcu najstarszy, ten od łoscypków, pokazuje, jak się tańczy na pniaku. A potem następny, i następny… A za każdy taniec muzyce: „Bóg zapłoć!”
Ciupag nie mają, ale kije do zbója się też nadadzą. A dziewczęta ino patrzą, czy się któremu noga nie powinie. Krok jednak pewny, na komendę skok, obrót, uderzenie „ciupagami”. O ostatniej zabawię zmilczę. Też się kończy płaczem dwóch dziewczynek, tym razem przekomarzania nie ma, tylko winowaci chłopcy biorą dziewczęta na barana. Dzieci idą do domu."

---
24. Międzynarodowy Festiwal Dziecięcych Zespołów Regionalnych zakończy się w niedzielę. Bierze w nim udział ponad 550 uczestników reprezentujących różne regiony górskie z Polski i zagranicy. W ramach imprezy zaplanowano też wydarzenia towarzyszące m. in. ogólnopolskie warsztaty instruktorskie, których tematem przewodnim są tańce Lachów Sądeckich dla dzieci i młodzieży. W programie przewidziano także międzynarodową wystawę fotograficzną poświęconą krajobrazowi górskiemu, a także kiermasz twórczości ludowej rękodzieła artystycznego.

MCK Sokół, s/