Fotografie ks. Zbigniewa Pytla, malarstwo Marka Sołtysika i rysunki Piotra Wojciechowskiego
ZAKOPANE. Nowa wystawa w Galerii Magdy Kraszewskiej na Witkiewicza, zwanej „DOMEM DOKTORA” obywa się bez promocji. Fotografie tatrzańskie pokazuje ksiądz Zbigniew Pytel. Malarstwo olejne przedstawia o pokolenie starszy Marek Sołtysik. Seniorem w tej trójce jest Piotr Wojciechowski.
Prawie wszystkie prace są przeznaczone do sprzedaży, taka jest tradycja galerii w Domu Doktora. Tę wystawę warto jest obejrzeć nawet wtedy, gdy nie mamy zamiaru kupować.
Fotografie tatrzańskie pokazuje ksiądz Zbigniew Pytel - góral, taternik, znawca podhalańskiej architektury drewnianej. Malarstwo olejne przedstawia o pokolenie starszy Marek Sołtysik, pisarz, publicysta, znawca Krakowa i historii krakowskich środowisk artystycznych. Seniorem w tej trójce jest Piotr Wojciechowski, narciarz, taternik i pisarz. Będzie można zobaczyć jego dawne i nowe rysunki.
Trzy różne techniki, trzy pokolenia, trzy bardzo różne osobowości twórcze – jaką tworzą harmonię przez swoje spotkanie? Ku jakim pytaniom istotnym wiedzie dialog twórców i ich prac? Czy programowe „bez promocji” jest rzeczywiście czytelnym sygnałem skierowanym do tych, którzy sztukę traktują serio?
Wernisaż w sobotę, dnia 11 lipca br. o godzinie 17.00. W niedzielę o tej samej porze Piotr Wojciechowski wygłosi wykład inauguracyjny sezonu „Witkacy a góry”.
Zapraszają: Magda Kraszewska i Autorzy prac.
Ks. Zbigniew Pytel, rodem z Białki Tatrzańskiej, fotografik, twórca i współtwórca albumów, jest księdzem Diecezji Krakowskiej. Ukończył Wydział Teologiczny PAT w Krakowie i Konserwatorstwo Sztuki Kościelnej na UMK w Toruniu. Miłośnik i piewca gór, taternik, swoje zdjęcia prezentował na licznych wystawach. W kraju, m. in. „Styl zakopiański u Wnuka” - w Zakopanem, w 2007 roku, w ramach Wyszehradzkich Warsztatów Folklorystycznych. Wystawiał także zagranicą, m. in. „Jan Paweł II i Jego góry Tatry” (Los Angeles, Galeria – Katedra Matki Boskiej Anielskiej, 2006). Ks. Z. Pytel otrzymał I nagrodę za fotogram „Krople rosy” w konkursie fotograficznym „Tatrzańska jesień 2002”. Jest autorem publikacji o tematyce tatrzańskiej i sakralnej, m.in. „Witkiewiczowska architektura sakralna w Zakopanem”, „Mój świątek”, „Mistyka w Tatrach” (trzy tomy: „Styl zakopiański w Kościele Najświętszej rodziny”, „Albertyni i Albertynki na Kalatówkach”, „Kaplice prywatne – Jaszczurówka i Bystre”. Działa jako animator kultury w regionie krakowskim i w Małopolsce. Prowadzi letnie obozy fotograficzne dla uzdolnionej młodzieży.
Świetne pod względem artystycznym fotografie księdza Pytla, choć wykonywane przy użyciu nowoczesnego sprzętu, emanują mistyką. W tatrzańskich pejzażach, zatrzymanych w kadrze aparatu fotograficznego, dominują spokój i wyciszenie. Ukazane krajobrazy przenoszą odbiorcę w mistyczny świat, w którym poczuć można tchnienie Boga. Sam autor, podkreślając szacunek dla tradycji i wartości doskonałego warsztatu, urządził także niezwykle interesującą wystawę w „Forcie 49 ‘Krzesławice’” (dzisiaj obrzeża Nowej Huty); tam fotografie najznakomitszego fotografika zakopiańskiego Henryka Schabenbecka [1886-1939], bohaterskiego burmistrza Zakopanego we wrześniu 1939) skonfrontował z własnymi.
Marek Sołtysik od 1964 w Krakowie. Absolwent PLSP, dyplom w ASP w pracowni litografii prof. Włodzimierza Kunza. Potem był asystentem na ASP. Jako pisarz debiutował w 1972. Czynny w krakowskim życiu kulturalnym współpracował z prasą, radiem, telewizją i filmem. Działał jako krytyk plastyczny, organizator wystaw. Zdobywał nagrody i wyróżnienia na konkursach plastycznych i literackich. Jego cykl kilkunastu obrazów, „które mógłby namalować Bruno Schulz, gdyby nie zginął z rak nazistów”, jest własnością kolekcjonera w Niemczech. W 1992 w krakowskiej Galerii „Plastyka” podczas Europejskiego Miesiąca Kultury, który odbył się w ramach imprez Konferencji KBWE, był jednym z trojga artystów wystawiających „Motywy żydowskie w malarstwie i ceramice”. W r. 1999 miał dwie indywidualne wystawy: w Pałacu Sztuki TPSP w Krakowie ― „113×Sienkiewicz” (sto ilustracji oraz projekty okładek, które zostały zreprodukowane w dziesięciotomowej serii „Złoty Sienkiewicz” chicagowsko-warszawskiej oficyny „Ex Libris”) oraz „Twarze z dziwnego miasta” w Galerii BWA „Jatki” w Nowym Targu. Wykonał kilkadziesiąt ilustracji do własnej książki „Serce i reszta ciała”, projekty okładek do prozy Michała Choromańskiego i własnej oraz 140 rysunkowych „głów galicyjskich”. Marek Sołtysik jest członkiem warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Od roku 2003 współpracuje z Pismem Adwokatury Polskiej „Palestra”, publikując „Procesy artystyczne” ― szkice osnute wokół ekstremalnych przypadków w życiu polskich twórców. Z części tych tekstów składa się książka „Piękni szaleńcy” (Warszawa, 2006), w przygotowaniu kolejna ― „Sekrety nieśmiertelnych”.
Autor trzydziestu wydanych książek jest m. in. laureatem Nagrody Miasta Krakowa.
Piotr Wojciechowski to geolog, grotołaz, taternik, pisarz, scenarzysta i reżyser filmowy, laureat paru nagród literackich, z których ceni najwyżej tą wręczaną w Zakopanem, przy góralskiej muzyce ― nagrodę im. Kornela Makuszyńskiego.
Piotr Wojciechowski jest autorem takich znanych i wznawianych powieści jak „Kamienne pszczoły”, „Czaszka w czaszce”, „Wysokie pokoje”, „Szkoła wdzięku i przetrwania” „Harpunnik otchłani”. Ta ostatnia powieść, chociaż o Zakopanem, nigdy w tym mieście nie była w sprzedaży. Współpracownik „Tygodnika Powszechnego” i miesięczników „Więź”, „List do Pani”, i „Kino”. Profesor Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Tv i Teatralnej w Łodzi, wykładowca Laboratorium Reportażu na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Od roku 1961 syndyk masy upadłości byłej Podhalańskiej Akademii Wiedzy, pomysłodawca i promotor (od 2002 roku) Szlaku Nowych Kresów – Najdłuższej Ścieżki Rowerowej Europy.
Pisarstwo Wojciechowskiego było zawsze osobną ścieżka w literaturze, nie liczącą się z modami i tendencjami, z podziałami pokoleniowymi. Zawsze też sprawiało kłopoty krytykom – pisali o nim dobrze, ale unikali analiz i klasyfikacji. Za to czytelnicy byli mu wierni – od debiutu w 1967 roku po dzisiaj ma on swoich zwolenników. Wojciechowski pisze powoli, wydaje nieczęsto, ostatnia jego powieść „Doczekaj nowiu” ukazała się w 2007 roku w wydawnictwie „Świat Książki”. Potem był jeszcze wydany w wydawnictwie „Więź” tom esejów „Cafe Nawarra”.
s/