Po pięciu latach znowu na tronie

W 2009 roku „starsi panowie” z Podhala sięgnęli po raz ostatni po mistrzowską koronę. Było to trzecie z rzędu zwycięstwo i tym samym puchar zdobyli na własność. Zmusili organizatora do ufundowania kolejnego, nie mniej okazałego.

- Chłopcy żartowali, by związek oldbojów już zaczął myśleć o ufundowaniu kolejnego pucharu, bo tego nie wypuścimy z rąk. Po raz pierwszy dostał się w nasze ręce – mówi Jacek Kubowicz. – Różnie nam się wiodło w ostatnich latach. Raz byliśmy liczniejsi, drugi raz mniej. Mieliśmy lepszą lub gorszą pakę, ale zawsze byliśmy w czubie. W ubiegłym roku jechaliśmy do Bytomia z obawami. Pod względem ilości skład wyglądał mizernie. Okazuje się, że nie ilość, lecz jakość, zaangażowanie, charakter są ważniejsze. Tymi cechami wywalczyliśmy wicemistrzostwo kraju. Przegraliśmy złoto w karnych. Tym razem się udało, chociaż spotkanie mogliśmy rozstrzygnąć w regulaminowym czasie. Mieliśmy wszystko pod naszą kontrolą, aż do ostatniej zmiany. Ogólnie jednak dla nas był to szczęśliwy finał.

- Wreszcie zmontowaliście trzy piątki, co w poprzednich latach graniczyło wręcz z cudem.
- W poprzednich sezonach trudno było o komfort. Były czempionaty, w których graliśmy w dziewięciu. To efekt tego, że przez ostatnie lata nikt nas nie wzmocnił, a osłabiliśmy się przez kontuzje. Zrobiła się potworna wyrwa, która w tym roku została wypełniona młodymi zawodnikami. Dołączyło do nas dwóch bramkarzy i trzech napastników. Zmienili oblicze tej drużyny, doszły młodsze siły. Bez nich byłoby bardzo trudno, bo się starzejemy. Dzisiaj nie da się ograć trzydniowego turnieju, rozegrać pięciu spotkań w 10-osobowym składzie. Trzy piątki na oldboje to w sam raz, a wręcz wymarzona sytuacja, gdy jedna lub dwie są młodsze. Od pięciu lat trenują z nami młode wilczki, które jeszcze do dzisiaj mogłyby ciupać w lidze. W przyszłym sezonie Piotrowskiemu, Koszarkowi i Malinowskiemu stuknie 35 lat upoważniające do występów w naszych mistrzostwach. Długo czekają na swoją szansę. Przez te dwa lata dojdzie do nas ośmiu graczy, to połowa drużyny.

- Wypadałoby jeszcze namówić Rafała Srokę, Jacka Zamojskiego, Piotra Gila, Zbyszka Podlipniego…
- To byłaby wymarzona sytuacja. Rafał chciał odpocząć psychicznie od hokeja i mam nadzieję, że ten czas dobiegł już końca. Liczymy, że wzmocni nasze szeregi, że zmusi się do wysiłku fizycznego raz lub dwa razy w tygodniu. Na „Kolibra” raczej nie można liczyć. Jest po operacji kręgosłupa, a zdrowie jest najważniejsze. Podlipniego i Gila krępują obowiązki zawodowe. Praca nie pozwala im na spotykanie się z nami. Przetrwaliśmy najgorszy okres i teraz, mam taką nadzieję, ci co z nami trenują będą na tyle zaangażowani, że nie odpuszczą żadnych mistrzostw.

- Mistrzostwa traktowane są jako zabawa, przy której się wspomina dawne lata, czy poważna impreza?
- Od pewnego czasu zawodnicy podchodzą do mistrzostw bardzo poważnie. W wielu drużynach grają amatorzy, którzy mają ambicje, są głodni sukcesów. Mistrzostwa traktują jako najważniejszą dla siebie imprezę w roku. Kiedyś ideą czempionatu były wspominkowe spotkania przy złocistym napoju. Sport był jedynie do tego dodatkiem. Teraz priorytety się zmieniły. Najpierw sukces za wszelką cenę, a potem imprezka. Drużyny z amatorami intensywnie przygotowują się, rozgrywają mnóstwo spotkań w różnych ligach. Niektórzy zawodnicy mają w nogach 20-30 meczów w sezonie. Z kolei odbojowa drużyna, taka jak nasza, rozegrała tylko osiem spotkań sparingowych. Uważam, że jest to wystarczająca ilość dla starszych panów.

- Z twoich słów wynika, że czempionat oldbojów zdominowali amatorzy?
- Niezupełnie, ale niemal każda drużyna się nimi posiłkowała. Wszystko dlatego, że drużyny cierpią na brak graczy. Nie mogłyby zgłosić się do mistrzostw. Trzeba było przymknąć oko, bo amatorzy mają swoje mistrzostwa. Można jednak dojść do wniosku, że lepiej mieć w drużynie dwóch oldbojów wiedzących o co chodzi w tej grze niż pięciu amatorów. Nie twierdzę, że nie można 2-3 amatorów wkomponować w ekipę 10-12 zespołową, ale nie odwrotnie, bo to nie zadziała. Dobitnie o tym przekonał się GKS Katowice, który w ubiegłym roku sięgnął po mistrzostwo, a teraz walczył o utrzymanie. W tym zespole było tylko pięciu oldbojów.

- W takim razie jakie byłe gwizdy polskiego hokeja zawitały do Sosnowca?
- Z Podhala nie będę wymieniał, bo wszyscy, którzy się interesują doskonale je znają. W innych zespołach nie zabrakło tych dawnych i jeszcze niedawnych reprezentantów kraju. Najstarszym graczem turnieju był Andrzej Zabawa. Grał Sarnik, Ślusarczyk, Twardy, Kieca, Salamon, Csorich, Cieślicki, Puzio, Goliński… Zabrakło Czerwca do dwóch ostatnich i mielibyśmy w komplecie najlepszy atak lat 80 –tych bytomskiej Polonii. Starzy wykruszają się powoli, a ci co kończą kariery niezbyt chętnie chcą dalej bawić się w hokej, utrzymywać kontakty ze środowiskiem. Szkoda.

- To bankiet był nudny?
- Coraz mniej jest chłopaków, z którymi można pogadać o starych czasach. Za dużo jest młodych amatorów, z którymi nie miało się żadnego kontaktu.

- W przyszłym roku mistrzostwa w Toruniu. Zbierzecie skład, bo wyjazd jest odległy?
- I to może być problem. Jeśli udałoby nam się skompletować 15- osobowy skład, to byłbym spokojny. Jest to daleki wyjazd, trzeba wziąć z pracy 2-3 dni urlopu, a nie wszyscy pracodawcy chętnie go udzielają. Trzeba też pamiętać o kosztach, bo nikt nas nie sponsoruje. Dostaliśmy lekką dotację z miasta, ale większość wydatków idzie z naszych kieszeni. Mamy sponsora na koszulki, ale stwierdziliśmy, że ten sezon ogramy jeszcze w startych. Może do Torunia pojedziemy w nowych strojach.

- Dawno Nowy Targ nie gościł mistrzostw oldbojów.
- To prawda. Będziemy się starać o organizację czempionatu w 2016 roku. Są jeszcze dwa lata na skalkulowanie imprezy, dogranie wszystkich niezbędnych rzeczy, by zgłosić swoją kandydaturę. Trzeba mieć przede wszystkim wstępną obietnicę miasta, że udostępni obiekt. Najlepszym terminem były ostatni tydzień marca, tak jak teraz. Chciałbym na koniec podziękować chłopakom za wolę walki, wytrwałość. Również tym, którzy przyjechali nas dopingować, kontuzjowanym kolegom Słowakiewiczowi, Furcy, Papudze i Dziubińskiemu oraz młodszym – Koszarkowi, Piotrowskiemu i Malinowskiemu. Podziękowania dla coacha Józefa Batkiewicza, za prowadzenie drużyny i obraną taktykę oraz Rysiowi Bielakowi, kierownikowi i fotografowi drużyny. Do zobaczenie na zakończeniu sezonu i na lodzie we wrześniu.

Rozmawiał Stefan Leśniowski