Karol Bazuń

W 2001 roku leżeliśmy razem na oddziale urologii w Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Ja bardzo źle znosiłem pobyt tam i strasznie się bałem. Byłeś kilka lat starszy i mocno mnie wspierałeś. Nigdy tego nie zapomnę. Uspokajales mnie przed ciężkimi i bolesnymi zabiegami, byłeś jak starszy brat. Najbardziej żałuję, że zgubiłem składany nóż z drewnianą rączką, który mi wtedy podarowałeś na pocieszenie. Czasem wpisywałem twoje imię i nazwisko i patrzyłem na Facebooku, co u Ciebie. Miałeś żonę, wydawałeś się być szczęśliwy. Pewnego dnia zobaczyłem twój nekrolog i po prostu serce mi pękło. Cały czas mam nadzieję, że to jednak inny Karol Bazuń z gór. Nie wiem, co cię spotkało, ale mam nadzieję, że jesteś szczęśliwy tam u góry. Byłeś dobrym i bardzo empatycznym dzieciakiem, nigdy Cię nie zapomnę i czasem Cię wspominam. Jest mi bardzo przykro.