Wśród ofiar katastrofy jest ostatni Prezydent na Uchodźstwie Ryszard Kaczorowski

Tytuł Honorowego Obywatela Zakopanego nadano mu w 2002 r. W publikowanych wypowiedział podkreślał, że wyróżnienie traktuje "jako wyraz uznania dla wszystkich Polaków, którzy w wyniku II wojny światowej zostali poza granicami kraju na znak protestu przeciw traktatom jałtańskim poddającym Polskę w wyłączną zależność od Związku Sowieckiego".

Ryszard Kaczorowski urodził się 26 listopada 1919 roku w Białymstoku. Należał do harcerstwa, był związany z drużynami Andrzeja Małkowskiego. Aresztowany przez NKWD 17 czerwca 1940 roku i skazany przez sąd wojskowy na karę śmierci. Po stu dniach w celi, wyrok zamieniono na 10 lat obozu na Syberii.

W 1942 roku Ryszard Kaczorowski opuścił Związek Radziecki z żołnierzami generała Andersa. Przeszedł cały szlak bojowy II Korpusu, w bitwie pod Monte Cassino był dowódcą ośrodka łączności 2 Brygady Strzelców. Po wojnie osiadł na stałe w Londynie. Pracował jako księgowy do przejścia na emeryturę - w 1986 roku.

Na emigracji organizował polskie harcerstwo, w latach 50. i 60. był we władzach światowego Związku Harcerstwa na Obczyźnie. W 1986 został powołany do Rady Narodowej Rzeczpospolitej, co oznaczało powierzenie mu obowiązków ministra spraw krajowych. W 1989 został prezydentem RP na Uchodźstwie. 22 grudnia 1990 na Zamku Królewskim w Warszawie przekazał insygnia władzy prezydenckiej Lechowi Wałęsie.

Prezydent Kaczorowski został odznaczony Orderem Orła Białego i Orderem Odrodzenia Polski. W uznaniu zasług niepodległościowych papież Jan Paweł II nadał mu Wielki Krzyż Orderu Piano. Uhonorowany wieloma odznaczeniami, między innymi, Krzyżem Monte Cassino i Medalem Konfederacji Jasnogórskiej.

W listopadzie 2004 otrzymał Wielki Krzyż Kawalerski św. Michała i Jerzego - najwyższe odznaczenie, które można otrzymać w uznaniu zasług dla Wielkiej Brytanii. Przyznała Mu je królowa Elżbieta II za działalność na rzecz polskiej emigracji.

W ciągu ostatnich lat Ryszard Kaczorowski wielokrotnie bywał w Polsce. Otrzymał tytuł doktora honoris causa kilku polskich uczelni, był honorowym obywatelem ponad dwudziestu polskich miast, przewodniczącym Rady Dziedzictwa Archiwalnego w Warszawie, członkiem Rady Pamięci Walki i Męczeństwa w Warszawie, a także honorowym patronem Fundacji Młodej Polonii oraz Fundacji Ochrony Zabytków Militarnych pod auspicjami Polskiego Towarzystwa Historycznego w Wielkiej Brytanii.

opr. s/