Michał Batkiewicz, rzeźbiarz z Nowego Targu: "Udaje mi się spełniać swoje wizje"

Interpretator rzeczywistości. Pokazuje zdjęcia genialnego projektu pomnika, który upamiętnia ofiary katastrofy smoleńskiej. Robi wrażenie. To nie odstraszający monument. Szklane kontury postaci stoją na otwartej przestrzeni. Jakby niewidzialne i ulotne ale z bliska jak żywe. - Tak ma być - wyjaśnia artysta. - Oni przecież są w naszej pamięci. Nie całkiem odeszli.

Michał Batkiewicz podróżuje wciąż po świecie i trudno się z nim umówić. Przeniósł się z miasta na wieś. W podkrakowskich Szczyglicach ma swoją pracownię i odlewnię. Tu może spokojnie tworzyć, nie obawiając się, że przeszkadza sąsiadom z bloku.

Wchodzimy do pracowni. Wewnątrz zwierzęta z brązu i kamienia, rzeźby sakralne, aluminiowe. Przestrzenią rządzą kształty. Można odnieść wrażenie, że pod wpływem dziennego światła ożywają. Świat Batkiewicza jest organiczny. Pachnie mchem, ziemią i wodorostami. Artysta oprowadza po swojej pracowni. To kilka przestrzeni przeznaczonych do różnych celów. W jednej z nich stoi piec odlewniczy, w innej modele gipsowe. W innej części pracowni oglądam ostatni krzyk mody odlewniczej-korten-stalową blachę pokrytą charakterystycznym, rdzawym nalotem. - Jest trudno dostępna. Cały jej urok polega na tym, że jako materiał po zardzewieniu nie podlega dalszemu zniszczeniu. W Polsce można ją sprowadzić tylko z jednego miejsca - wyjaśnia gospodarz.

Pochodzi Pan z Nowego Targu. Nie lepiej tworzyć w tym rejonie, niż pod Krakowem?

Michał Batkiewicz: - Uważam, że z perspektywy artysty dużo większe znaczenie od miejsca tworzenia mają inspiracje. Wśród moich rzeźb wiele pomysłów jest związanych z Nowym Targiem i Podhalem. Aby tworzyć artysta musi mieć kontakt ze światem i wiedzieć co się dzieje. Dużo podróżuję. Logistycznie łatwiej mi mieszkać tu gdzie teraz.

Nie tęskni Pan za górami?

M.B.: - Staram się bywać w nich jak najczęściej. Kapitalne warunki do jazdy są w Alpach. Właśnie pojutrze znów tam jadę. W górach czuję się najlepiej. To mój żywioł.

Jak wygląda Pan dzień?

M.B.: - Pół dnia właściwie spędzam za kierownicą. Jeżdżę po Polsce, biorę udział w konkursach i przetargach. Drugie pół, po 16-ej, spędzam w pracowni i tworzę dla siebie.

Dla siebie?

M.B.: - Tak. Mogę tworzyć także nie dla pieniędzy i to duży komfort. Udaje mi się także spełniać swoje wizje. Zawsze podczas podróży towarzyszy mi szkicownik.

A dla pieniędzy?

M.B.: - Od tego są zlecenia. Ludzie zamawiają to czego sobie życzą. Nie zawsze ich oczekiwania pokrywają się z gustem artysty. /.../ W dzisiejszych czasach sztuka jest na ostatnim miejscu. Aby z niej się utrzymać i tworzyć muszę być także swoim managerem. Sam dbam o promocję swojej twórczości, szukam miejsc na ekspozycje. Niestety w Polsce jeszcze króluje pogląd, że sztuka ma straszyć i powalać na kolana. Ci, którzy zamawiają od artystów pomniki często wybierają coś, co ze sztuką ma niewiele wspólnego. /.../

Nad czym Pan obecnie pracuje?

M.B.: - Mam kilka zleceń, ale dla siebie wykonuję rzeźby klaunów. Chcę pokazać świat przez śmiech.

Rozmawiała Anna Mączka

W galerii poniżej wystawa prac Michała Batkiewicza na nowotarskim Rynku w czerwcu 2013 r.

źródło: Malopolskaonline.pl, zdj. Michał Adamowski