"Pamięć o nich ginie pomału...." (zdjęcia ze spektaklu oraz wspomnienie o Dywizji Podhalańskiej)

A może jest jakiś filmik ?
Link miler widziany.

Oczywiście że ten marny człowieczek wyrzucony przez Sąd Koleżeński wraz z Tadzikiem MO z ŚZŻ AK BYLI OBAJ.
Kompromitacja i wstyd dla całej rodziny Mareczka.
Staną w obronie dwóch konfidentów Benela i Kruszyńskiego rozstrzelanych przez mjr Józefa Kurasia "Ognia". Tylko ten człowieczek nie wie, że oni nie byli na usługach Policji Granatowej tylko KRIPO Policji Kryminalnej.
Ale swój broni swojego.
Tadzik MO siedział pomiędzy Vipami przy odsłonięciu tablicy w drugim honorowym rzędzie. Cosik mrucoł i coś mu niepasowało. Przecież jego tatuś krytykował Leczykiewicza i KT
Pogłosy sprawy ?Ognia?
Dwie wizje Polski powojennej

OD PANI Alicji Leczykiewicz z Warszawy, córki Aleksandra Leczykiewicza ps. ?Mohort?, nadszedł list następującej treści:
W numerze 5 ?Podhala" przeczytałam artykuł pt. ?Sporu o ?Ognia? ciąg dalszy", napisany przez pana Tadeusza Morawę. ł. Morawa stwierdza, że współpraca ?Ognia" od lipca 1944 roku z partyzantką radziecką i podporządkowanie się oddziałowi AL było formalnym przejściem na stronę wroga i że ?Była to zdrada, w której uczestniczyli Sylwester Leczykiewicz ps. ?Mohort" (mój ojciec), ?Ogień" i inni działacze lewicy Stronnictwa Ludowego".
Powyższe stwierdzenia pana T. Morawy są nieprawdziwe. ?Ogień", wszyscy działacze lewicy Stronnictwa Ludowego, o których mi wiadomo, są patriotami, walczyli oni z hitlerowcami aż do całkowitego zwycięstwa. Ich niezłomna walka z okupantem była zgodna z układem rządów Rzplitej Polskiej i ZSRR s 30.07.1941 roku t ?3) Oba rządy zobowiązują się wzajemnie do "udzielania sobie .wszelkiego rodzaju pomocy i poparcia w obecnej wojnie przeciwko hitlerowskim Niemcom". Układ ten w późniejszych łatach był uzupełniany.
Odnośnie do ustalenia Rady Ministrów Rzplitej Polskiej z 16.11.1944 roku dotyczącego przerwania lub ograniczenia akcji ?Burza" (kryptonim walki sił zbrojnego podziemia-na terenach okupowanej Polski), to został on uzupełniony uchwałą Komitetu Ministrów dla Spraw Krajowych 23.11. 1944 roku. Cytuję:

1) Całość akcji AK w żadnym wypadku nie może nosić cech zaniechania wałki przeciwko Niemcom: nie przyjęcie tej zasady zmieniłoby -w sposób wysoce niekorzystny dla nas pozycję międzynarodową Polski, podważyłoby celowość dalszego istnienia AK.
2) Wszelkie decyzje dotyczące spraw kraju muszą być podejmowane we wspólnym porozumieniu czynników ogólnopolitycznych i wojskowych.
3)Ma być ograniczona do minimum lub nawet całkowicie zaniechana ta część wykonania ?Burzy", która dotychczas była określana jako uderzenie na straże tylne sił niemieckich.
4) W końcowej fazie nadal obowiązuje ta część wykonania ?Burzy", która dotyczy
ochrony ludności przed wycofującymi się Niemcami, w miarę postępu wojsk sowieckich.
5) Prawo określania zakresu ujawniania się wobec Sowietów przedstawicieli władz cywilnych i wojskowych zostało uchwałą rządu z 18.02,1944 roku przelane na Delegata rządu na kraj i na komendanta głównego ? częściowe, nawet minimalne ujawnianie się byłoby i nadal celowe dla zaakcentowania naszej roli gospodarzy na ziemiach polskich... Koniec cytatu.
Jak z powyższego wynika, zarówno podejmowanie wspólnych akcji, jak i pomoc partyzantom innych ugrupowań należących do koalicji antyhitlerowskiej, były zgodne z zarządzeniami rządu R. Polskiej, służyły celowi, jakim było pokonanie hitlerowskich Niemiec.
Zgodne też z. uchwałą rządu R. Polskiej były podejmowane przez terenowe czynniki ogólnopolityczne i wojskowe decyzje w sprawie rozwiązania lub ujawniania poszczególnych ugrupowań. I tak np. 25.01.1945 roku, rozkazem, komendant I Pułku Strzelców Podhalańskich, mjr ?Borowy? rozwiązał swoje oddziały.
Natomiast powiatowa konspiracyjna władza Stronnic twa Ludowego, kryptonim ?Piątka Rocha",, zdecydowała o legalnym zejściu z gór oddziału Ludowej Straży Bezpieczeństwa z chwilą wyzwolenia Nowego Targu przez Armię Czerwoną. Oddział LSB był zobowiązany do ochrony ludności i pełnienia roli gospodarzy w wyzwolonej stolicy Podhala.
Nie można nazwać zdrady późniejszej działalności oddziału ?Ognia" czy też działaczy Stronnictwa Ludowego, którzy w starciu z siłami przysłanymi przez PKWN 2 Lublina, zmuszeni byli do desperackiej, tragicznej .wałki, emigracji lub poszukania sensownego zajęcia w dziele dźwigania kraju ze zniszczeń wojennych.
Sylwester Leczykiewicz jako nauczyciel z zawodu i zamiłowania, już w marcu 1945 roku podjął pracę nad zorganizowaniem szkół podstawowych na terenie woj. bydgoskiego. Podobna działalność podjęli pozostali działacze ..Piątki Rocha", co bardzo łatwo stwierdzić.
Z tych faktów wynika, że oczernianie i przypisywanie winy za krwawe żniwo walki o władzę w powojennym okresie historii' Podhala ?Ogniowi" i działaczom Stronnictwa Ludowego jest nie tylko oburzające i bezpodstawne, ale także rodzi pytanie:
w jakim celu jest czynione?
Warto zauważyć, że opinia pana T. Morawy jest całkiem zbieżna z jednostronnym osą?dem, jaki został wydany ?Ogniowi" przez rzeczników powojennej władzy PRL. W praworządnym społeczeństwie orzeczenie czyjejś winy może być wydane wyłącznie przez niezawisły sąd lub w wyniku bezstronnych badań " historyków, na podstawie analizy faktów.

OD AUTORA ARTYKUŁU:
Z Panem Sylwestrem Leczykiewiczem widziałem się dwukrotnie w latach 60., a później jeszcze w sprawie Jego publikacji odwiedził mnie pan Nowak z Naczelnego Komitetu Stronnictwa Ludowego. Pierwsza rozmowa odbyła się w obecności pana mgra Władysława Hajnosa, a przedmiotem jej było zbieranie faktów do opracowania tematu ruch zbrojny na Podhalu, przy czym p. Leczykiewicz, skrępowany cenzurą i być może stanowiskiem, jakie zajmował, notował tylko to, co dotyczyło ruchu ludowego, obawiając się, że wprowadzenie informacji o działalności AK może spowodować komplikacje przy wydawaniu Jego pracy. Dlatego starał się je skrupulatnie omijać. Rozstaliśmy się w przyjaźni, ale praktycznie rzecz biorąc, z faktów przedstawianych mu w, trakcie kilkugodzinnych rozmów nie skorzystał w stopniu satysfakcjonującym środowisko AK-owskie. Tymczasem opinia tego środowiska sformułowana została w poważnej pracy historycznej Jerzego Kirchmajera (?Powstanie
Warszawskie", W-wa 1970, na str. 52):
?AK oparła swoją działalność na trzech kamieniach węgielnych: 1. Walka z Niemcami jako wrogiem numer je? den; 2. Nienaruszalność polskiego staną posiadania aa Wschodzie; 3. Utrzymanie zasadniczego stanu posiadania w dziedzinie społecznej i ustrojowej. ' v "
posiadania jest zagrożony także przez Związek Radziecki i dlatego widziała w nim wroga numer dwa. Toteż prowadziła z nim od początku swego istnienia energiczną walkę polityczną, nasilając ją w miarę przybliżania ""się wojsk radzieckich do przedwrześniowej granicy Polski, i to aż do stanu, w którym zmieniała się już kolejność wrogów, a mianowicie Związek Radziecki wysuwał się stopniowo na pierwsze miejsce.
AK zwalczała jako przeciwnika politycznego każdą polską organizację polityczną, która: 1. nie uznawała rządu emigracyjnego; 2. nie uznawała nienaruszalności przed-wrześniowej granicy wschodniej; 3. współdziałała bezpośrednio ze Związkiem Radzieckim; 4. dążyła do rewolucyjnych przemian wewnętrznych, w czym dopatrywano się pośredniego współdziałania ze Związkiem Radzieckim".
Sytuację dramatycznego konfliktu na tym tle w jesieni 1944 roku opisuje Bogdan Nurski w swoim zarysie biografii Józefa Kurasia ?Ognia" pt. ?Zginął za Polskę bez komunistów":
?W listopadzie 1944 roku przybył na Podhale oddział AL ?Za wolną Ojczyznę". Jego dowódcą był por. Izaak Gutman (Zygmunt Skuteli) ?Zygfryd". Oddział otrzymał zadanie odnalezienia członków Centralnego Komitetu Wykonawczego Robotniczej Partii Polskich Socjalistów (niewielki odłam ruchu socjalistycznego współpracujący z PPR; byli to m.in. Stanisław Szwalbe, Henryk Świątkowski). Działacze ci znaleźli się na Podhalu po Powstaniu Warszawskim. Prowadzili oni rozmowy z kierownictwem nowotarskiego Rocha. W rezultacie rozmów podhalańscy ludowcy mieli (według relacji III) zaakceptować Manifest Lipcowy i uznać zwierzchnictwo PKWN".
Zachowanie się ludowców w tym czasie było dwuznaczna i niezrozumiałe. Chodziło 9 jakąś rozgrywkę. Bo jak czytamy dalej u B. Nurskiego:
?Jednym z istotnych elementów tej rozgrywki miał być ?Ogień" ł jego oddział. W połowie listopada odbyła się na Kowańcu konferencja ?Ognia" i jego sztabu oraz kierownictwa Rocha (Władysław Skibiński ?Snop", późniejszy starosta Nowego Targu z ramienia PSL i Sylwester Leczykiewicz ?Mohort"). Zadecydowano wtedy, iż oddział ?Ognia" ma współdziałać z Armią Czerwoną, podczas jej ofensywy, a następnie zorganizować w Nowym Targu MO i zgłosić się do dyspozycji PKWN. Świadczy to o przygotowaniach podziemnego Stronnictwa Ludowego do walki o władzę, która wkrótce miała rozgorzeć. Okazja do nawiązania kontaktu z władzami lubelskimi nadarzyła się sama, gdy pojawił się w Gorcach oddział ?Za Wolną Ojczyznę" Nastąpiła seria spotkań i rozmów, w wyniku których ?Ogień", tak, jak poprzednio nowotarski Roch, zaakceptował program PKWN oraz podporządkował swój oddział i placówki Naczelnemu Dowództwu Wojska Polskiego w Lublinie.1 grudnia 1944 roku złożył
por.?Zygfrydowi" pisemną deklarację na ten temat oraz sprawozdanie z dotychczasowej działalności.?Zygfryd" odesłał dokumenty do Sztabu Partyzanckiego w Lublinie
wraz ze swoim raportem. Oto jego fragment: ?Oddział prowadził pracą polityczną wśród
miejscowego społeczeństwa i oddziałów BCh (...) W wyniku tej pracy podporządkował się mnie oddział BCh por. ?Ognia? w sile 80 ludzi? (Archiwum Zakładu Historii Partii). Zgodnie z umową Ku ras podporządkował operacyjnie swój oddział ?Zygfrydowi", Oznaczało to, że działał samodzielnie (poza kilkoma wspólnymi akcjami), lecz obaj dowódcy koordynowali swe posunięcia. Wywiad i placówki ?Ognia" pomagały AL-owcom, informowały o ruchach Niemców itd. Według relacji III członka oddziału AL ?Za Wolną Ojczyznę" ?Ogień" bardzo solidnie przestrzegał umowy". Zachowanie ?Ognia" w tym czasie ilustruje także cytowana w ww. pracy treść meldunku do majora ?Borowego": ?Zwolennicy ?Ognia? (...) przedstawiają go jako wielkiego . patriotę, wykonawcę rozkazów jedynie prawowitego rządu polskiego w Lublinie, Nawołuje do lojalności wobec władz komunistycznych, podporządkowania się zarządzeniom okupantów sowieckich (w przyszłości)". Podporządkowanie się organizacji ?Ognia" oddziałowi AL okazało się katastrofalne w skutkach dla Armii Krajowej i jej żołnierze odczuli to jako zdradę. Odtąd wydarzenia rozwijały się już tragicznie dla żołnierzy i dowództwa AK. Pierwsze aresztowania miały miejsce 2 lutego 1945 roku, Aresztowani zostali: Franciszek Kieta i Władysław Zagardowicz (ci dwaj wywiezieni na Syberią), Mieczysław Batkiewicz z synem Leszkiem, Leszek Rajski, Teofil Zubek z synem; a dowództwo I PSP musiało się schronić przed agentami UB i NKWD w klasztorze Augustianów w Krakowie. Szczególnie tropiony był por. ?Zawisza" ? Krystyn Więckowski, do 27 grudnia 1943 roku dowódca ?Ognia". AK-owców aresztowano na podstawie list sporządzonych przez ludzi ?Ognia" sprzymierzonych już wtedy z NKWD ? byli oni głównym źródłem informacji przy rozpracowywaniu AK na Podhalu.
Zestawione powyżej fakty są dla nas, żołnierzy I Pułku Strzelców Podhalańskich AK, tym boleśniejsze, że w licznych publikacjach ruch Ogniowy identyfikuje się z AK. Dlaczego do tej pory działacze Stronnictwa Ludowego nie mają odwagi nazwać sprawy po imieniu, skoro patronują tej organizacji? Nie byłoby w ogóle sporu. Powojenna działalność
?Ognia", ze względu na bardzo kontrowersyjną jej ocenę, winna być ponownie zbadana przez historyków w wolnej Polsce, dlatego powinno się dążyć do zorganizowania sympozjum naukowego z wykorzystaniem istniejących już publikacji, zachowanych dokumentów i relacji żyjących jeszcze świadków tamtych zdarzeń.

TADEUSZ MORAWA
Żołnierz I PSP AK

Piękna uroczystość. "Znany historyk" Marek Z. nie zaszczycił obecnością?