Andrzej Gruszczyk: Lasu za granicę wywieźć się nie da

Przeczytałem w „Naszym Dzienniku”, że projekt ustawy rządowej o zadośćuczynieniu skutkom przejęcia przez Państwo mienia w latach 1944-1962 przewiduje wypłatę z Funduszu Leśnego odszkodowań byłym właścicielom lasów przejętych w tym okresie...

Dziwne. Po co płacić za mienie które jest w granicach Kraju i można je zwrócić? I to płacić z dochodów z generowanych z części tegoż mienia.

Las to dla przeciętnego właściciela źródło dochodu (ze sprzedaży drewna) pomniejszonego o konieczne (uwarunkowane m.in. przepisami prawa) wydatki. Przyjmując, że przepisy prawa państwowego obowiązują wszystkich użytkowników dóbr, których dotyczą (podobnie jak np. przepisy ruchu drogowego), można przyjąć (i ku temu legislacyjnie dążyć), że niezależnie kto jest właścicielem lasu - ma w nim gospodarować zgodnie z obowiązującym prawem i to egzekwować. I tyle.

Ciekawe, czy przy takim wyraźnie artykułowanym stanowisku ustawodawcy chęć do odzyskiwania własności leśnej będzie taka sama, szczególnie tam gdzie są owe „słabsze ekonomicznie nadleśnictwa”, czyli gdzie nakłady (uwarunkowane prawnie) są większe od dochodów.

Jakoś trudno zrozumieć logikę tego projektu ustawy rządowej. Co innego gdyby chodziło o odszkodowanie za utracone przez byłych właścicieli korzyści ekonomiczne w okresie PRL i do chwili zwrotu mienia. Ja na miejscu byłych właścicieli upominałbym się także i o to. I w tym przypadku termin „odszkodowanie” miałby głęboki i logiczny sens pod warunkiem, że byłby dodatkiem do zwrotu majątku lub do jego obecnej ceny rynkowej wypłaconej jednorazowo byłemu właścicielowi.

W naszej części Karpat prawie wszystkie nadleśnictwa i niektóre parki narodowe są takiej proweniencji własnościowej. Więc jest nad czym podumać.... szczególnie nad tym, czego tak naprawdę obawiają się przeciwnicy tego powrotu do prywatnej własności leśnej. Przecie za granicę lasu właściciel nie wywiezie, gospodarz żyć w nim zgodnie z prawem będzie musiał, podatki płacić też, zatrudnić konieczną kadrę również (pewnie jednak trochę mniej niż obecnie), więc o co tak naprawdę idzie?

Andrzej Gruszczyk