Zakopane żegna Helenę Garcia

Przyczyniła się Ona do powstania Ośrodka Rehabilitacyjno-Wychowawczego, a następnie Warsztatów Terapii Zajęciowej w Zakopanem. W 2012 roku odebrała tytuł Honorowej Obywatelki Zakopanego.

"Nigdy nie zapomnimy uśmiechu i oddania Zakopanemu Pani Heleno! Rodzinie i Bliskim składamy serdeczne wyrazy współczucia. Burmistrzowie i Mieszkańcy Zakopanego. Pogrzeb śp. Heleny Garcia odbędzie się w najbliższy poniedziałek w Holandii. W uroczystościach uczestniczyć będzie delegacja z naszego miasta" - czytamy w opublikowanym wspomnieniu.

---------
Helena Garcia, z domu Ciecka, urodziła się w Busku Zdroju. Jako 14-letnia dziewczynka w 1941 roku została wywieziona na przymusowe roboty do Niemiec. Została osadzona w obozie w Lipsku, gdzie pracowała w fabryce zbrojeniowej. W obozie poznała młodego Holendra Manuela Garcię, za którego po wojnie wyszła za mąż i zamieszkała wraz z nim w Holandii. Ojczyznę odwiedzała wielokrotnie, bywała też w Zakopanem i pokochała nasze miasto.

Kiedy 13 grudnia 1981 roku wprowadzono w Polsce stan wojenny, Pani Helena Garcia z rodziną i przyjaciółmi zorganizowała pomoc materialną dla polskich rodzin. Już 18 kwietnia 1982 roku pojawiła się w Zakopanem w Parafii Najświętszej Rodziny u księdza Dziekana Władysława Curzydły z pierwszym, 25- tonowym transportem darów dla mieszkańców naszego miasta. W tym ładunku znajdowały się także specjalne zabawki i sprzęt do rehabilitacji dzieci z upośledzeniem umysłowym, który pozwolił na uruchomienie jesienią 1982 roku pierwszego, przedszkolnego oddziału, projektowanego przez zakopiańską wspólnotę Ośrodka Rehabilitacyjno-Wychowawczego.

Dla zorganizowania tak wielkiej pomocy Państwo Manuel i Helena Garcia założyli Społeczny Komitet w swojej gminie położonej na przedmieściach Bredy. Komitet ten przyjął nazwę "Nieuw Ginneken - Helpt Kinderen in Zakopane - Polen" i został zarejestrowany w agendach ONZ jako organizacja pomocy socjalnej non profit.

W kolejnych, niezwykle starannie przygotowanych transportach, które docierały do parafii Najświętszej Rodziny w Zakopanem, była odzież, żywność, lekarstwa, odżywki oraz zabawki i sprzęt rehabilitacyjny. W ciągu dziesięciu lat dotarło do Zakopanego 11 takich transportów, w większości pilotowanych i prowadzonych osobiście przez Panią Helenę. Stopniowo pomoc została ukierunkowana na upośledzone dzieci i ich rodziny z Podhala. Na prośbę rodzin z Zakopanego pomoc docierała również do Domu Pomocy Społecznej w Białce Tatrzańskiej.

Celem głównym dla Komitetu stała się budowa Ośrodka Rehabilitacyjno-Wychowawczego, a następnie Warsztatów Terapii Zajęciowej w Zakopanem jako zupełnie nowej w Polsce formy placówek dla osób z głębszym upośledzeniem umysłowym i towarzyszącymi niepełnosprawnościami.

W pierwszym okresie tworzenia tych placówek przez powstałe w Zakopanem Stowarzyszenie Rodziców, pomoc zorganizowana przez Państwa Helenę i Manuela Garcia była po prostu bezcenna. W latach trwającego jeszcze stanu wojennego w transportach docierały nieosiągalne na polskim rynku materiały budowlane: flizy, farby, tapety i wykładziny, ale także elementy wyposażenia: meble, sprzęt kuchenny, urządzenia rehabilitacyjne i medyczne, specjalne zabawki i pomoce szkolne.

Dzięki Komitetowi zebrano wśród mieszkańców gminy Ginneken pieniądze, które pozwoliły na wybudowanie jednej kondygnacji budynku warsztatów, zamontowanie windy, a także nabycie znacznej części terenu przeznaczonego na planowaną budowę Domu Mieszkalnego dla osób upośledzonych, tracących naturalne oparcie w rodzinie. Starania Komitetu doprowadziły do przekazania z Holandii łącznie pięciu używanych samochodów służących do dowożenia dzieci do Ośrodka, dzięki czemu mogły one uczestniczyć w kompleksowych zajęciach rehabilitacyjno- edukacyjno- opiekuńczych bez odrywania ich od rodzin. Ten niewielki, prywatny Komitet wspierał także wiele innych inicjatyw społecznych w Zakopanem.

Dzięki nawiązaniu kontaktu ze Szpitalem Klinicznym Kardiochirurgii Dziecięcej "De Klokenberg" w Bredzie, wyposażono sale operacyjne Dziecięcego Szpitala Ortopedycznego w Zakopanem na Bystrem w nowoczesny sprzęt medyczny i monitoring, umożliwiający skomplikowane operacje kręgosłupa.

Między innymi przekazano także samochód dla Domu Pomocy Społecznej w Białce Tatrzańskiej. /.../

Bezpośrednio przed śmiercią męża Pani Heleny, Państwo Garcia sporządzili testament, wydzielając w nim dla dzieci z upośledzeniem umysłowym z Zakopanego część równą części przewidzianej dla każdej z ich córek. Po stracie męża Pani Helena nadal kontynuuje swoją macierzyńską opiekę, zakładając w roku 2011 w Holandii prywatną fundację, przeznaczoną na budowę Domu Mieszkalnego dla osób niepełnosprawnych w Zakopanem.

Państwo Garcia zostali odznaczeni Srebrnym Medalem za Zasługi dla Miasta Zakopane. Z ich inicjatywy podpisano wieloletnią umowę partnerską pomiędzy Zakopanem a Gminą Nieuw Ginneken.

UM Zakopane, opr.s/