Gra głową i z głową

- Ten element niekoniecznie jest domeną wysokich, chociaż sukces Możdżenia to sugeruje – twierdzi Ryszard Darlewski. – W każdym zespole byli zawodnicy, którzy ten element techniki mają opanowany do perfekcji. Dotyczy to zwłaszcza obrońców, bo to oni zbierają głową wrzucane w pole karne piłki. Umieją się ustawić, zastawić, powalczyć w powietrzu i wyprzedzić przeciwnika. Często wygrywają większość pojedynków powietrznych. Jak choćby środkowy Wierchów Krzysztof Pędzimąż. Był w tym elemencie niezrównany.

- Trzeba nie tylko umieć grać głową, ale przede wszystkim z głową – zaznacza nasz ekspert. - Wiele zależy od nastawienia mentalnego i doświadczenia, opanowania na boisku huśtawki nastrojów. W sporcie ważna jest taktyka i konsekwentna umiejętność jej realizowania. To w dużym stopniu zależy od rozumu piłkarzy, od ich inteligencji. Drużyna, która potrafi zagrać, jak to się mówi potocznie „ z głową”, perfekcyjnie potrafi wykorzystać słabość przeciwnika. Niestety gry bez głowy nie brakowało, co frustrowało zawodników, trenerów i kibiców, a często wywoływało salwy śmiechu, z powodu nieprzewidywalnych zagrań. Bywało też tak, że udzielały się złe emocje, które dekoncentrowały i pociągały za sobą nieodpowiedzialne zachowania w postaci fauli lub dyskusji z sędziami. Były takie zachowania, które skutkowały pokazaniem czerwonej kartki i wycieczką pod prysznic. Trzeba więcej trenować, większego napływu graczy, by była rywalizacja, by na boisku nie pojawiali się ludzie z przypadku czy z musu. Musi być naturalna selekcja. Wtedy tylko podniesiemy poziom i gry z głową będzie więcej.

Stefan Leśniowski

Zobacz więcej na