R. Jastrzębski: Przemyślenia wyciągnięte z cienia

Witam bardzo serdecznie.

Bardzo długo zastanawiałem się o czym by tu napisać na sam początek. Jest tak wiele cennych tematów, które warto poruszyć, o których warto mówić. Po namyśle znalazłem temat godny numeru pierwszego – „wolontariusz”.

Punktem wyjścia do moich rozważań będzie krótka definicja znaczenia słowa wolontariusz. Potocznie rozumiemy przez to człowieka poświęcającego nieodpłatnie swój czas dla innych. Nie ma tutaj znaczenia, że jest to definicja nie pełna, odległa od tej jakie podają encyklopedie. Tak wolontariusza widzi większość z nas. Ale czy tak krótka i lakoniczna definicja oddaje całą prawdę o wolontariuszach?

Często czytamy w gazetach o pracach wolontariuszy, słyszymy o nich w radiu, oglądamy w telewizji i wydawać by się mogło, że każdy z nas wie kim są te osoby. Ale czy tak jest w rzeczywistości? Prawdziwy wolontariusz to nie tylko osoba z pierwszych stron gazet. Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy czy Polska Akcja Humanitarna to nie tylko Jerzy Owsiak, czy Janina Ochojska - to całe sztaby anonimowych ludzi działających w tych organizacjach. Spektakularne osiągnięcia wielu organizacji to nie praca jednego czy kilu osób, to efekt synergi - współdziałania działania wielu osób. Maltańska Służba Medyczna, której mam olbrzymi zaszczyt być komendantem, to nie grupa kilku ludzi. Obecnie w oddziale działa ponad 70 osób! Z czego większość uczestniczy - jeżeli nie bezpośrednio w akcjach - to w ich przygotowywaniu.

Wolontariusz to osoba oddająca siebie innym za darmo, bez rozgłosu i reklamy, co w obecnym świecie nastawionym na konsumpcje i zysk zakrawa czasami (i tu nie boję się użyć tego słowa) na szaleństwo. Wielokrotnie nawet sam wysłuchiwałem stwierdzeń, że za pracę jaką wykonuje ktoś społecznie na pewno dostaje pieniądze, lub ma w tym ukryte finansowe korzyści – takie szufladkowanie ludzi, proszę mi uwierzyć, bardzo boli.

Sam wolontariusz to nie tylko osoba pomagająca innym, to także jego najbliżsi, rodzina. Dlaczego oni? Bo to w wielu aspektach pomagają, wspierają i z wyrozumiałością podchodzą do częstych nieobecności w domu żony, czy męża wolontariusza. A jak Państwo myślą, kiedy ten nikomu nieznany wolontariusz organizuje komuś pomoc, poświęcając swój czas i energię, to kto mu w tym pomaga? – również najbliżsi. Czasami to najbliżsi płacą ofiarę za pracę wolontariusza, który pomaga innym ich kosztem. Ale mimo to nadal go wspierają, pomagają gdyż wierzą w te same wartości. I dlatego uważam, że warto, a nawet trzeba najbliższym wolontariuszy dziękować za ich wsparcie i wkład w to wspólne dzieło poprawy świata na lepsze.

Ale bycie to nie tylko dawanie siebie innym, często nawet kosztem rodziny, to także kuźnia charakteru i osobowości, a dla niektórych sposób zadośćuczynienia za wcześniejsze swoje błędy. Dlaczego o tym piszę? Bo miło mi jest odbierać częste gratulacje i podziękowania za to, co „Malta” uczyniła. Ale mój oddział i jego osiągnięcia to nie tylko ja. To przede wszystkim ciężka praca tych nikomu nie znanych wolontariuszy, za co mogę im tylko podziękować. A takich organizacji jest tak wiele, tak wiele osób daruje swój czas dla innych nie będąc zrzeszonych w żadnym stowarzyszeniach - tylko i wyłącznie z potrzeby serca. Ci ludzie ofiarują tak wiele dobra innym.

Nasuwa się pytanie czy wolontariuszy i organizacji ich skupiających nie jest już wystarczająco? W końcu tak często słyszymy o pomocy niesionej przez różnego typu organizacje. Odpowiadam. Dopóki dowiadujemy się z mediów, od znajomych lub w jakikolwiek inny sposób o ludzkim cierpieniu, dopóty wolontariuszy będzie ciągle za mało.

Na koniec składam gorące podziękowania wszystkim wolontariuszom i ich najbliższym za to, że są i wykonują swoją jakże cenną pracę. Dziękuję Wam, choć wiem, że dla was największym podziękowaniem jest prawdziwa radość osób którym pomagacie, wyrażana w formie uśmiechu dziecka czy osoby starszej, zwykłego, a jakże niedocenianego ostatnio słowa dziękuję, świadomości, że uratowaliście komuś zdrowie lub życie.

Z wyrazami szacunku dla wszystkich, którym bliska jest idea wolontariatu -
Radosław Jastrzębski