Pułkownik pożarnictwa Jerzy Lgocki Honorowym Obywatelem Gminy Nowy Targ

Jerzy Kamil Andrzej Lgocki herbu Jastrzębiec przyszedł na świat w dworze w Łopusznej 31.10.1893 r., był synem Aleksandra Lgocki, dziedzica dóbr ziemskich oraz Anieli Szczytnickiej herbu Belina – nauczycielki i kierowniczki jednoklasowej szkoły w Łopusznej. Ok. 1900 r. przeniósł się z Łopusznej do Nowego Targu, gdzie Aleksander piastował funkcję wicemarszałka powiatu nowotarskiego. W latach 1904-1909 uczył się w C.K. Gimnazjum w Nowym Targu, w 1912 r. zdał egzamin dojrzałości w C.K. Gimnazjum Św. Jacka w Krakowie. Następnie rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Wiedeńskim w Wiedniu oraz odbył szkolenie w Szkole Jednorocznych Ochotników.

Spotkanie w biurze Ochotniczego Korpusu Zaolziańskiego w Warszawie, wrzesień 1938. Jerzy Lgocki w mundurze i Virtuti Militari. Fot. NAC
Jako podporucznik C.K. Armii walczył na froncie rosyjskim oraz włoskim. Pod koniec września 1918 r. po wydostaniu się z frontu włoskiego przybył do szpitala w Nowym Targu i włączył się w organizację Polskiej Organizacji Wojskowej na powiat nowotarski. W nocy z 31.10 na 1.11.1918 r. brał udział w akcji rozbrojenia żołnierzy austriackich w Nowym Targu i wstąpił do Wojska Polskiego. 5 listopada dowodzony przez niego oddział wkroczył na teren Orawy. 6 listopada zajął 3 orawskie wioski. Wraz z ks. Ferdynandem Machayem i ks. Janem Humpolą brał udział w konferencji zorganizowanej w Dolnym Kubinie 14.11.1918 r. celem nawiązania stosunków ze stroną słowacką i omówienia bieżących spraw na Górnej Orawie. 30.11.1918 r. na wniosek ówczesnego pułkownika Mariusza Zaruskiego powrócił do Nowego Targu. Tam włączył się w organizacje 1 pułku artylerii górskiej. W szeregach 1. baterii 1 PAG walczył w wojnie polsko-ukraińskiej, następnie jako dowódca 7. baterii 6 pułku artylerii polowej walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 8.05.1921 r. w czasie urlopu zorganizował ochotniczą baterię artylerii złożoną z mieszkańców Podhala, z którą walczył w czasie III powstania śląskiego w okresie od 9.05 do 2.07.1921 r. Po odejściu z wojska związał się z pożarnictwem - w 1928 r. rozpoczął służbę w pożarnictwie w powiecie mieleckim, jednocześnie pełniąc funkcję powiatowego komendanta Związku Strzeleckiego „Strzelec”.

W lutym 1931 r. w wyniku rozwiązania reprezentacji miasta Jasła przez wojewodę krakowskiego, Lgocki został powołany na stanowiska Komisarza Rządowego w JaśleUrząd sprawował do 7 stycznia 1933 r., kiedy to przeszedł do pracy w Związku Straży Pożarnych Okręgu Województwa Krakowskiego w Krakowie oraz został mianowany komornikiem prowizorycznym. Ok. 1935 r. przeniósł się do Warszawy gdzie pracował na stanowisku referenta Wydziału Organizacyjno – Administracyjnego biura Związku Straży Pożarnych RP a następnie Kierownika Wydziału Administracyjnego ZSP RP. Od 1.09.1937 r. był dowódcą II Oddziału Warszawskiej Straży Ogniowej. We wrześniu 1939 r. czynnie włączył się w obronę Warszawy. 23.12.1939 r. w czasie konspiracyjnego spotkania został wybrany Komendantem Głównym Strażackiego Ruchu Oporu „Skała” – konspiracyjnej organizacji zrzeszającej członków zawodowych i ochotniczych straży pożarnych na terenie całego okupowanego kraju. Organizacja szczególnie aktywna była na terenie Generalnego Gubernatorstwa, gdzie Lgocki pełnił funkcję Komisarycznego Kierownika Technicznego Polskich Straży Ogniowych (na terenie Podhala działalność konspiracyjną z ramienia „Skały” prowadził ppor. poż. Tadeusz Baran, powiatowy instruktor pożarnictwa w Nowym Targu). Lgocki kierował „Skałą” do czasu swego aresztowania, które nastąpiło w listopadzie 1943 r. bądź w styczniu 1944 r. w Warszawie. Po pobycie na Pawiaku więziony był w KL Stutthof, a następnie w KL Neuengamme, gdzie zmarł 25.01.1945 r. Odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości, Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I Klasy, Medalem Pamiątkowym za udział w wojnie 1918-1921 oraz odznaką pamiątkową 2. Baterii Artylerii Górnośląskich Wojsk Powstańczych.


Z inicjatywą nadania tego tytułu wystąpił Prezes Zarządu Głównego Stowarzyszenia Pamięci Strażackiego Ruchu Oporu „Skała” oraz Naczelnik Ochotniczej Straży Pożarnej w Łopusznej.

Arkadiusz Stefaniak-Guzik