Orla Perć: cztery kilometry udręki i ekstazy

Dla jednych - ziszczenie snów o podniebnej podróży szlakiem kozic i orłów. Dla innych - nadmiernie zatłoczona pseudo-ferrata, muzealny relikt turyzmu epoki naszych prapradziadków. Dla jeszcze innych - najbardziej niebezpieczny rejon w Tatrach. Bez wątpienia Orla Perć jest najbardziej spektakularnym znakowanym szlakiem tatrzańskim.

Ona też jest głównym tematem wrześniowego numeru „n.p.m.”.

Według wyliczeń Tatrzańskiego Parku Narodowego w szczycie sezonu szlak ten pokonuje dziennie ponad 100 osób. 100 - to także przybliżona liczba ofiar Orlej Perci, choć ratownicy TOPR przestrzegają przed podawanymi w mediach statystykami. Tylko podczas tegorocznych wakacji w rejonie Zmarzłej Przełęczy odnaleziono ciało 17-letniegio zakopiańczyka (umowna setna ofiara Orlej Perci), a ok. 45-letnia kobieta spadła z Granatów w kierunku Buczynowej Doliny.

W artykule Sebastiana Fijaka „Sześć godzin górskiej przygody” przejdziemy od Zawratu po Krzyżne krok po kroku, ze szczególną uwagą pokonując najtrudniejsze miejsca. Na kolejnych stronach Łukasz Kaźmierczak zabierze nas niby na ten sam szlak, ale… Wraz z autorem spotkamy na Orlej bosonogiego Rosjanina, gentelmana z parasolem i kilkumiesięcznego niemowlaka. - Myślisz, że w życiu widziałeś już wszystko? Doprawdy? To idź na Orlą Perć. Spotkasz tam ludzkie wynalazki, o jakich nigdy wcześniej ci się nawet nie śniło - przekonuje autor tekstu „Widziałem Orlej cień”.

Temat Orlej Perci uzupełniają rozmowy z Janem Krzysztofem, ratownikiem TOPR o bezpieczeństwie na tym szlaku i Piotrem Mikuckim, jednym z założycieli stowarzyszenia „Orla Perć – następne stulecie”. Jej inicjatorzy postulują, by trasa stała się klasyczną via ferratą z pełnymi ubezpieczeniami i by wstęp na nią był możliwy jedynie ze specjalistycznym sprzętem. Jednak Tatrzański Park Narodowy, który jest gospodarzem tego terenu, postuluje utrzymanie status quo. Czytelnikom zostawiamy ocenę, czy to właściwe rozwiązanie.

Więcej we wrześniowym numerze „n.p.m.”

s/