"Miłość Ojczyzny"

Poza tym ojczyznę kocha każdy Jakżeż bowiem nie kochać tego, czego drobnym ułamkiem jesteśmy sami, co przepełnia sobą każdy nasz nerw, każdą drobinę krwi, każdą myśl, pragnienie, każde podświadome drgnienie naszego życia.

Ojczyzna jest wszystkim – w czym, naokoło naokoło czego i z czego żyjemy. Ona jest nasza od dnia naszych urodzin aż do śmierci ustawicznie nas żywiącą i wychowującą, z najświętszą troską i niezmienną miłością kolebiącą nas matką.

A matki czyż można nie kochać? Ten, kto by podniósł rękę na swoją matkę albo na matki swojej boleść obojętnie patrzył, nie byłby już człowiekiem ani zwierzem nawet, byłby jakimś tworem gadzinowym, czymś stojącym pośrodku między robakiem a grzybem.

I teraz nasuwa się pytanie: skoro każdy kocha ojczyznę jak matkę, dlaczego to tylu ludzi jest, którzy podkopują byt tej ojczyzny, jej krzywdą się żywią, a nawet strach o tym pomyśleć, na ojczyznę tę zbrodniczą rękę podnoszą i zdradziecko przeciw niej występują?

Tak, są tacy ludzie, ale to są moralni albo umysłowi idioci. Poza tym olbrzymiej ilości ludzi wydaje się, że ojczyzna wtedy jest szczęśliwa, gdy im osobiście jest dobrze. Miłość zabija bardzo często, podobnie jak nienawiść. (…)

Miłość ojczyzny musi być świadoma i wewnętrznie wypracowana. Powinna się opierać na niezbicie utrwalonym w nas przeświadczeniu, że praca dla ojczyzny nie jest czymś bezinteresownym, czymś w rodzaju poświęcenia lub ofiary, czymś co zasługiwałoby na specjalne pochwały. Praca dla ojczyzny jest dla nas samych. Im ona będzie bogatsza i lepsza, im jaśniej w niej słońce świecić będzie i szlachetniejsi, pełniejsi będą ludzie, tym piękniejsze będzie w niej życie nasze i naszych. Ojczyzna bowiem to przede wszystkim my – nasze serca i umysły, krzepota mięśni i kości, czystość krwi i stalowość naszych charakterów – to my, to ojczyzna.

Pomyśleć tylko, ile by chleba w tej Polsce było, ile dobroci, wolności i jasności życia, gdyby wszyscy Polacy chcieli i umieli dla Polski tej miłośnie pracować, gdyby zapomniawszy o sobie, własne swe szczęście tworzyli. (…)

Miłość ojczyzny nie może być nienawiścią do nikogo i do niczego. Jedyna nienawiść winna goreć w naszych sercach ustawicznie do zła we wszelkiej jego postaci. (…)

Polak tworzy swą ojczyznę przez twórczą pracę w sobie samym i otoczeniu. Im my sami jako ludzie lepsi będziemy i duchowo więksi, tym lepsza i większa będzie nasza ojczyzna.

Trza nam więc siebie budować, uczyć się, poznawać, walczyć ze słabością i złem w samym sobie. Równocześnie pomagać w tej pracy i porywać do niej ludzi ze swego otoczenia. (…)

Miłość ojczyzny to jedyna siła, która nas dzisiaj przy życiu narodowym utrzymuje, i drogę do wolności wytoczyć nam i wywalczyć jest zdolna.

Dlatego nie myślmy o zemście i o zabijaniu wówczas, gdy myślimy o ojczyźnie – myślmy jedynie o walce dla niej. Gdy trzeba będzie zabijać, przyjmiemy to jako konieczność, wiodącą nas do wyzwolenia ojczyzny, ale niech nigdy śmierć i zemsta osobista nad wrogiem naszej ojczyzny nie zaciemni nam umysłu i nie splami duszy.
Polak musi być czysty, rycerski i prawy!

Augustyn Suski ps. „Stefan Brus” , założyciel Konfederacji Tatrzańskiej


Z podziękowaniem dla firmy ogrodniczej pana Łukasza Strzyżaka z Nowego Targu oraz dla pana Rafała Sikory, producenta zniczy z Nowego Targu.

opr. Sebastian Śmietana