Lubomir – krajobraz jak z bajki (zdjęcia)

Wycieczka miała na celu wyjście na Lubomir (904 m n.p.m) w paśmie Lubomira i Łysiny, aby wziąć udział w lekcji w Obserwatorium Astronomicznym.

Dojście na górę jest dość strome, ale droga bardzo wygodna – wysypana żwirem. I co najważniejsze widoki zapierają dech, zwłaszcza przy tak cudownej pogodzie jaka była tego dnia. Przed wejściem na ścieżkę leśną można podziwiać panoramy Beskidu Wyspowego, Gorców, Tatr, Babiej Góry i Pogórza. Oko można było nacieszyć też kolorami jesiennych liści. Czerwień i żółć drzew liściastych pomiędzy zielenią świerków i jodeł dawały złudzenie krainy z najpiękniejszej baśni. Wędrówka była samą przyjemnością.

Obserwatorium Astronomiczne im. Tadeusza Banachiewicza oddane zostało do użytku w 2007 roku na szczycie góry Lubomir w okolicy wsi Węglówka, w miejscu przedwojennego obserwatorium. Historię obserwatorium i ważniejsze odkrycia zaprezentował nam pracownik tej placówki. Była to pierwsza część lekcji, w której braliśmy udział.

Następnie była symulacja nieba. Uczniowie byli oczarowani możliwością wybrania sobie dowolnej gwiazdy lub planety i zrobienia maksymalnego przybliżenia, a także skorzystania z dokładnego opisu. Zmiany na ugwieżdżonym niebie można było śledzić godzina po godzinie, nawet w dość dużym przyspieszeniu. Zainteresowanie tematem budowy wszechświata było duże. Najlepszym dowodem na to były pytania uczniów. „Skoro słońce jest gwiazdą, a gwiazdy znikają, to czy słońce też zniknie? „ Czy gwiazda północna również zniknie?” – pytały dzieci. „A dlaczego Ziemia ma tylko jeden księżyc?”, „Z czego składa się obręcz Saturna?”. Młodsze dzieci zachęcone aktywnością starszych kolegów też miały swoje pytania. Czas niestety nie dawał możliwości trwania tej dyskusji w nieskończoność.

Na koniec naszego pobytu w obserwatorium obserwowaliśmy słońce przez lunetę.
W drodze powrotnej mogliśmy ponownie cieszyć oko pięknymi widokami.

Relacja i zdjęcia Małgorzata Gacek